Meğerse bir tek ben değilmişim içinde isyan çığlıkları olan... Alayına isyan başlıklı yazımı yazdıktan bir gün sonra Türkiye'de ilginç bir olay patlak verdi. 31 Mayıs 2013 ten beri Türkiye cumhuriyet tarihinin en büyük halk eylemine sahne oluyor.
Olayların ilk başlangıç noktası İstanbul Taksimdeki Gezi Parkıydı. Hükumet bu parktaki ağaçları kesip yerine avm/ topçu kışlası/otel (ne yapılmak istendiği belli değil, her seferinde farklı bi açıklama yapılıyor çünkü) yapılacaktı. Bu parktaki ağaçları korumak için biraraya gelip parkta çadırlarda kalan çevrecilere 31 Mayıs günü sabah 5'te polis tarafında baskın yapıldı ve eylemcilerin çadırları yakıldı. Başlangıçta ağaçların kesilmesine engel olmaktan başka hiç bir amacı olmayan bu gruba devlet tarafından polis vasıtasıyla yapılan muamele her geçen gün daha fazla insanın dikkatini çekmeye, ve daha fazla insanın bu direnişe destek olmasını sağladı. Olaylar Gezi Parkı'ndan Taksim'e, Beşiktaş'a, Ankara'ya, İzmir'e, Adana'ya, Antalya'ya, Hatay'a kısacası yurtdun dört bir yanına yayıldı.
Eylemlerin bu kadar geniş bir çevreye yayılmasının başlıca nedenleri polisin orantısız güç kullanması ve medyanın halkı uyuttuğunun açığa çıkmasıydı. Aslında çoook uzun zamandır medyanın bir grup insanın menfaatleri yönünde yönlendirildiğini biliyorduk.Bir taraftan ileri demokrasi, özgürlük lafları herkesin dilinde konuşulurken bir taraftan da bir çok gazeteci yıllarca tutuklu olarak ,ceza almadan, hapislerde tutuldu.Neticede yıllar içinde iktidar hakkında en ufak bir eleştiri yazamayan/ gösteremeyen tv kanalları ve gazetelere sahip olduk. Ama sonuçta bu olaylarla birlikte bu durum gerçek anlamda açığa çıktı. Özellikle polislerin taksimdeki eylemcilere biber gazı ve tazyikli su ile acımasızca müdahale ettiği sıralarda bazı kanalların belgesel gibi alakasız şeyler göstermesi bardağı taşıran son damla oldu. Fakat başbakanın halkı yatıştırmaktan çok halkı kışkırtmaya yönelmesi bu olayların sonlanmasına engel oluyor, ve halk kutuplaşmaya devam ettikçe yüreğinde vatan sevgisi olan herkesin içini kocaman bir endişe kaplıyor.
Olayların ilk başlangıç noktası İstanbul Taksimdeki Gezi Parkıydı. Hükumet bu parktaki ağaçları kesip yerine avm/ topçu kışlası/otel (ne yapılmak istendiği belli değil, her seferinde farklı bi açıklama yapılıyor çünkü) yapılacaktı. Bu parktaki ağaçları korumak için biraraya gelip parkta çadırlarda kalan çevrecilere 31 Mayıs günü sabah 5'te polis tarafında baskın yapıldı ve eylemcilerin çadırları yakıldı. Başlangıçta ağaçların kesilmesine engel olmaktan başka hiç bir amacı olmayan bu gruba devlet tarafından polis vasıtasıyla yapılan muamele her geçen gün daha fazla insanın dikkatini çekmeye, ve daha fazla insanın bu direnişe destek olmasını sağladı. Olaylar Gezi Parkı'ndan Taksim'e, Beşiktaş'a, Ankara'ya, İzmir'e, Adana'ya, Antalya'ya, Hatay'a kısacası yurtdun dört bir yanına yayıldı.
Eylemlerin bu kadar geniş bir çevreye yayılmasının başlıca nedenleri polisin orantısız güç kullanması ve medyanın halkı uyuttuğunun açığa çıkmasıydı. Aslında çoook uzun zamandır medyanın bir grup insanın menfaatleri yönünde yönlendirildiğini biliyorduk.Bir taraftan ileri demokrasi, özgürlük lafları herkesin dilinde konuşulurken bir taraftan da bir çok gazeteci yıllarca tutuklu olarak ,ceza almadan, hapislerde tutuldu.Neticede yıllar içinde iktidar hakkında en ufak bir eleştiri yazamayan/ gösteremeyen tv kanalları ve gazetelere sahip olduk. Ama sonuçta bu olaylarla birlikte bu durum gerçek anlamda açığa çıktı. Özellikle polislerin taksimdeki eylemcilere biber gazı ve tazyikli su ile acımasızca müdahale ettiği sıralarda bazı kanalların belgesel gibi alakasız şeyler göstermesi bardağı taşıran son damla oldu. Fakat başbakanın halkı yatıştırmaktan çok halkı kışkırtmaya yönelmesi bu olayların sonlanmasına engel oluyor, ve halk kutuplaşmaya devam ettikçe yüreğinde vatan sevgisi olan herkesin içini kocaman bir endişe kaplıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder